Araştırmalara Göre, Aile İçi Şiddete Maruz Olan Çocukların Daha Fazla Nörolojik Sοrυnları Var.
Geçmişte yapılan araştırmalar, bir çocuğun bir ebeveyni, yakınları tarafından ş¡ddete (IPV) maruz kaldığında, genellikle daha kötü bir gelişim süreci ve yaşamın ilerleyen dönemlerinde olumsuz sonuçlar gösterdiğini bulunmuştur.
Yeni araştırmalarda, bir anne bebeğinin gelişimi sırasında sadece bir ¡st¡smarcı partnerle birlikteyse, annenin birden fazla partnerinden bazıları taciz edici olsa bile, bebeğin nörolojik gelişim sοrυnları yaşama olasılığının daha olası olacağı bulundu.
Baş araştırmacı Linda Bullock, yalnızca bazı olumlu baba figürlerinin etkisinin IPV’den kaynaklanan zararı azaltmaya yardımcı olabileceğini, yalnızca tek bir ¡st¡smarcı figürünün çocuğun gelişiminde zarara sebep olacağını öne sürmektedir.
Çalışma Maternal Child Health Journal’da yayınlandı. Bullock yaptığı açıklamada, “Bulgular, birden fazla baba figürünün annenin bebeğini desteklemesine nasıl yardımcı olabileceğinin, yiyecek, barınma, çocuk bakımı veya maddi yardım sağlama konusunda çeşitli yolların altını çiziyor.
Tek eşli ¡st¡smara uğrayan kadın için bebeğin babası, herhangi bir fiziksel veya maddi destek sağlamamış veya çocuğun hayatında aktif rol oynamamış olabilir. Bebeklerin önemli gelişimsel dönüm noktalarına ulaşmak için ihtiyaç duyduğu oyuncakları ve uyarımı sağlamak amacıyla geçim sıkıntısı çeken bekar anneler için zor olabilir.” dedi.
Bullock ve meslektaşları araştırmayı sürdürmek için, yine Missouri’de DOVE programını uyguladıktan sonra, kendisi tarafından yürütülen Aile İçi Ş¡ddeti Arttırılmış Perinatal Ev Ziyaretleri (DOVE) çalışmasında ¡st¡smara uğramış 239 hamile kadından bir örnek aldı.
Araştırmacılar, doğumdan sonra 12 ay boyunca kadınların bebeklerin gelişimini takip ederek, onların nörogelişimsel gecikme risklerini ōIçtüIer ve annelerinin IPV puanları ile bunlar arasında herhangi bir ilişki aradılar.
Ayrıca nörogelişimsel gecikme ile annenin 12 ay boyunca sahip olduğu partner sayısı arasındaki bağlantılara da baktılar. Tüm kadınlarda doğumdan sonra ş¡ddette azalma olduğunu, ancak IPV puanları arttıkça gelişimsel gecikme riskinin güçlü olduğunu keşfettiler.
Bunun yanında, hamilelik boyunca ve süreci takip eden 12 ay boyunca sadece bir ¡st¡smarcı partneri olan annelerin çocuklarında gelişimsel gecikme riski daha yüksekken, birden fazla partneri olanlarda daha düşük risk vardır.
Makalenin yazarları bunun için birkaç neden öne sürmekte. İlk olarak, babaların hamilelik sırasında eşlerine karşı daha ş¡ddete başvurması, fetüsü daha fazla ş¡ddete maruz bırakması ve epigenetik değişiklikler yoluyla daha anne karnındayken gelişimini etkilemesi muhtemeldir. Diğer bir neden de, annelerin çocuklarının velayetini tek bir eşle almaktan kοrkmυş olmaları ve bu nedenle yardım arama olasılıklarının azalması olabilir.
Son olarak, annelerin kendilerini tek bir partnerle izole etme olasılıkları daha yüksek olmasıdır, bu da onları ş¡ddeti hafifletmeye yardımcı olabilecek arkadaş ve ailelerinden koparır.
Aile içi ş¡ddete maruz kalan çocuklar, ilerdeki yaşamlarında okul ve davranış puanları, hastalıklar ve stres dahil olmak üzere önemli ölçüde daha kötü sonuçlar doğurmaktadır. Bu durumda olan annelere mümkün olduğunca en iyi şekilde yardım edilmesi, sadece annenin değil çocuğun da uzun vadeli zarar görmesini önlemek amacıyla son derece önemlidir.
Fatime ABİK
