Bazı ebeveynler çocuk sahibi olmanın şimdiye kadar yaptıkları en iyi şey olduğunu söylüyor… diğer ebeveynler de kendilerine biraz zaman ayırmak istiyorlar. Yani genel olarak çocuk sahibi olmak sizi daha mutlu mu ediyor?
Pek çok nesil için çocuk sahibi olmak bir gereklilik, hatta zorunluluk olarak görülüyordu. Kendi çocuklarına sahip olmak yetişkin olmanın bir parçasıydı.
Bununla birlikte, son yıllarda üremekten vazgeçmeyi tercih eden insan sayısı artışta olduğundan, bu geleneksel görüş artık eskisi kadar baskın değil.
Öte yandan, insanların çoğu hala bir noktada çocuk istiyor gibi görünüyor. Kadınlar hala -anne olmamayı seçtikleri için- düzenli olarak boyunduruk altındalar. Ve tüp bebek tedavisi her zamanki gibi talep görüyor.
Kim haklı? Konu hakkında kararsızsanız, bilim ne diyor? Çocuklarla mı yoksa çocuksuz mu daha mutlu olursunuz?
Bu açıkça göründüğünden çok daha karmaşık bir sorudur, çünkü bireysel faktörler kararımızda ve bunun sizin için nasıl sonuçlanacağında büyük rol oynayacaktır.
Ama yine de, kendi çocuklarımız olduğunda beyinde olan genel şeyler buradadır.
Bir bebek doğduğunda ilk aşamalar en azından anne için çok yoğundur. Doğum ve emzirme süreci, duygusal bağları güçlendiren ve kişilerarası bağlantılarla daha fazla zevk yaşamamıza neden olan “aşk hormonu” olan oksitosin ile dolmasına neden olur. Ve anne ve bebek arasındaki bağlantıdan daha güçlü bir kişilerarası bağlantı hayal etmek zor.
Bu nedenle, çocuk sahibi olduktan sonra yaşadığınız duygular, onlarsız deneyimleyebileceğinizden çok daha yoğun olacaktır.
Bu babalar ve diğer herhangi bir ebeveyn türü için de geçerlidir. Biyolojik anne onu kendi bedeninde yarattığı için bebekle en “doğrudan” bağlantıya sahip olabilir ancak her insan beyni bebeklere pozitif tepki verecek donanımda bulunuyor.
Yaydıkları kokular, iri yüz hatları, savunmasızlıkları, boyutları, beynimiz tüm bunlara karşı yükseltilmiş tepkiler verir, bizi korumaya ve kaynağa bağlanmaya zorluyor. Bu durumda, onlar bebektir, ancak benzer özelliklere sahip herhangi bir şey bizde de benzer bir tepkiyi tetikleyebilir.
Bununla birlikte, bu yoğun bağlanma deneyimi ve ardından baş döndürücü mutluluk sonunda dağılacaktır. Bu durum ebeveynlerin çocuklarını sevmemesi ya da pişman olması değil, bebekler ve daha sonraki çocuklar çok zahmetli olduğu içindir. Ve bundan sadece ebeveynler sorumludur.
Uykusuz geceler, kirli bezler, masraflar, karmaşa, hayatınızın artık size ait olmadığı gerçeği, tüm bunlar ve daha fazlası stresi ve buna bağlı olumsuz duyguları gerçekten artırabilir. Beyniniz tıpkı bu şekilde çalışır.
Fakat sonrasında; başarının sevincini, çocuğunuza duyduğunuz yoğun sevgiyi, birlikte geçirdiğiniz eğlenceyi, onların olgunlaştığını görmenin hazzını da yaşarsınız.
Esasen elimizdeki kanıtlar çocuk sahibi olmanın sizi daha mutlu edebileceğini gösteriyor.
Ayrıca sizi mutsuz, sürekli stresli ve endişeli hissetmenize neden olabilir. Genel olarak, çocuk sahibi olmak duygusal deneyimlerinizi sahip olmadığınızdan daha yoğun hale getiriyor gibi görünüyor.
Yüksekler daha yüksek, alçaklar daha düşük ve bunun sizin için iyi bir anlaşma gibi görünüp görünmediği tamamen sizin seçiminizdir.
Çeviri: Burak Can Bayer / Kaynak
